Na de positieve ervaring van 2005 wilden wij nu een ander gebied van Nepal verkennen en onze keus viel daarbij op een trektocht  van de Helambu naar  de heilige Gosainkunda meren om vervolgens via de Laurebina pas naar het Langtang gebied te lopen.  

Vertrekpunt was voor  ons Nagarkot een toeristische plaats niet ver

van Kathmandu.    

Reizen is vaak vermoeiender als het wandelen zelf.  Een overstap in London en een in Doha in combinatie met vrij lange overstap c.q. wachttijden  maakt je een beetje gaar.   Het vliegveld in Doha vond ik echter  redelijk prettig en je kreeg er een hele fatsoenlijke kop koffie.

Het vliegen met Qatar airlines is verder ook goed bevallen.

Vriendelijk en goede verzorging tijdens de vlucht...

Nagarkot  staat er om bekend dat je bij helder weer een fantastisch zicht hebt  op de Himalaya range waardoor je acht van de tien achtduizenders zowat op een rijtje ziet.  Helaas was tijdens ons verblijf het zicht niet zo goed en kon je met moeite de Himalaya  zien, laat staan fotograferen.   

In Nagarkot bleven wij een dag om te acclimatiseren en deze dag benut om het naburig dorpje   Sankhu  te verkennen met onderweg een leuke ontmoeting met deze twee kleine Nepalese "deugnieten" .  Sankhu is ongeveer 3  uurtjes lopen vanaf Nagarkot en een bezoek zeker waard.  Onderweg zijn voldoende mogelijkheden om iets te drinken of te eten.

Dan het begin van de eigenlijke trektocht en 's morgens  rond 8 uur vertrokken voor de trektocht naar  Chisapani.   

Prachtige lange trektocht via diverse kleine gehuchtjes en onderweg gezelschap gekregen van twee kleine dreumesen die op weg naar school waren.  Elke dag ruim een uur naar school wandelen en weer terug. Die hebben geen gymles meer nodig op school.   Voor de eerste dag was het mede door het vochtige warme weer een lange  pittige wandeling. En verder als wijze les van deze eerste dag, voortaan iets beter op de hoogtelijnen letten en niet alleen  kijken naar de uiteindelijke hoogtemeters.  Vanaf Nagarkot ga je eerst honderden meters naar beneden die je later natuurlijk weer naar boven moet.   Dat was voor de eerste dagen sowieso kenmerkend, veel op en af bij warme broeierige temperaturen. Deze route is minder gebruikelijk maar zeker de moeite waard.  Na Kaule loop je langs de rand van het  Shivapuri National Park richting Chissapani.  Mooie uitzichten op groene terrashellingen, kleine gehuchtjes,  dicht begroeide varen bossen, en af en toe heel prettig gezelschap, kortom een mooie afwisselende tocht. 

We lopen van  Chissapani   naar Gol Phubanjyang dat nagenoeg op dezelfde hoogte ligt maar dat is het dan ook...

Chissapani ligt op  2100 meter hoogte, het is  broeierig warm en we zweten als otters bij het alsmaar op en af lopen.   Vroeg in de middag komen we in  Phubanjyang waar we een kleurige lodge zien met de leuke naam Thodhong Lama lodge..  

Hier blijven we verder voor de nacht met nog als enige gast een  aardige Fransman. De middag verder gebruikt om een buitendouche te nemen en onze kleren in de zon te laten drogen.

Om van  Gol Phubanjyang  naar de Thadepati pas op 3690 m   hoogte te lopen ben je wel even bezig en dit was een  "echte"

Het was nog steeds broeierig warm weer en 1500 hoogtemeters stonden ons te wachten over grotendeels ruw terrein. Hier leek geen einde aan te komen en achteraf was dit de zwaarste dag. Liters en liters  onderweg gedronken  en nu bleek hoe belangrijk is dat je genoeg drinkt.  Het zweet loopt in straaltjes  langs je lichaam.   Boven op de pas bevond zich zeer tactisch gelegen  een theehuis.  Big pot tea sir ?   Ja, doe maar twee.  Maar de tocht zelf was schitterend door rododendron bossen, sinistere mos bossen en soms heel soms een beetje Nepali flat....ook wel Nepalees vlak genoemd..

Na de vermoeiende dag volgde een kortere etappe naar Phedi  op 3780 meter hoogte vanwaar we een dag later de Laurebina pas wilden oversteken om vervolgens te eindigen bij de heilige Gosainkunde meren.    Weliswaar is het hoogteverschil niet ze groot maar de paden of wat daar voor moet doorgaan bestaan merendeels uit natte, glibberige keien en rotsblokken.  Dat had er waarschijnlijk ook mee te maken dat zowat elke  dag in de middag de bewolking toenam en er 's nachts vaker wat regen en/of natte sneeuw viel.   Deze dag echter begon het al eerder toe te trekken en ging het daarna heel snel. De wind nam toe, het begon te regenen  c.q. er viel natte sneeuw en het zicht was nihil.  Via glibberige natte paden in Phedi aangekomen en de eerste de  beste lodge 'binnengevallen'   waar nog een jong Zwitsers koppel net voor ons was binnengekomen.

Even later viel de regen met bakken uit de lucht, dat was dus net op tijd.

Maar zoals zo vaak in Nepal, 's morgens was het prachtig weer en konden we buiten genieten van het zonnetje.

Via de eigenaar van de lodge twee dragers geregeld die onze rugzakken tot boven aan de pas zouden dragen.  Met de ervaring van  gisteren was de achterliggende gedachte dat het weer op weg naar de  top van de pas wel eens snel zou kunnen omslaan en onder die omstandigheden vonden wij het toch een veilige gedachte om in ieder geval  dragers bij ons te hebben die de weg wisten. 

Naar de top is het hooguit een uurtje en is goed te doen, zeker nu we voor de afwisseling eens niet zelf onze rugzakken hoefden te dragen.

Boven op de pas wat  genoten van het uitzicht en vervolgens  onze weg vervolgd naar de Gosainkund meren.  Het pad daar naartoe wijst zich vanzelf en is een stuk beter begaanbaar als de paden die wij de afgelopen dagen achter ons gelaten hebben.

Op weg naar de top..

.

Na de top op weg naar de Gosainkunde meren, dat loopt lekker.

Gosainkunde.

Rustdag genomen, genoten van de omgeving en wandeling rondom het meer gemaakt. Prachtig  zonnig weer en uit de wind zelfs van het zonnetje kunnen genieten.

Al lijkt het misschien niet zo, de paden zijn toch breed genoeg....

Van Gosainkunde naar  Dunche daal je maar liefst 2400 meter en dat ga je merken aan je knieën.

Als het even kan zigzaggend naar beneden lopen  om zo de druk op je knieën wat te verlichten.

Dit is een lange wandeldag van 8 uur maar weer met prachtige uitzichten.

Dunche is rommelig en chaotisch, niet echt een plaats om lang te blijven maar we waren toch blij dat we even rust hadden. Ondertussen waren we al zowat 11 dagen aan de wandel.

Dus een dag in Dunche gebleven en uitgestippeld welke route we de komende dag wilden lopen.  In elk geval een stukje van de Langtang route en op enig moment keren om daarna met de bus vanaf Dunche naar Kathmandu te gaan   Met de lodge eigenaar afgesproken op welke dag we bij hem voor een overnachting terug zouden komen  en dat hij voor ons een bus ticket naar Kathmandu zou regelen.  Mooi toch ? maar het liep anders, daarover later meer....

Dunche is voor veel trekkers het vertrekpunt voor de Langtang trail nadat ze met bus of jeep vanaf Kathmandu gekomen zijn.

Een klein stukje over de stoffige "hoofdweg" vanaf Dunche richting Thulo Bharkhu

Belangrijk is dat je over een goede gedetailleerde wandelkaart beschikt en dat kaartlezen niet al te veel problemen oplevert.   We hadden een route uitgestippeld waarbij wij al vrij vroeg vanaf de stoffige hoofdweg rechtsaf een pad moesten nemen om zo naar Thulo Bharkhu te geraken.  Doch dat pad kwam maar niet en we besloten na een uurtje om maar eens om te draaien.  En dan zie je dat onze voorstelling van een "pad" anders is als voor een Nepalees.   Omdat we volgens onze kaart in de buurt moesten zijn  nog eens goed gekeken  en zie dankzij de haviksogen van Manci een pijl op de weg zien staan die de  goede richting aanwees en zodoende uiteindelijk toch op  de route  gekomen. Stevig klimmen in het begin maar beloond met hele mooie uitzichten.. 

Na een overnachting in Thulo Syabu de route vervolgd naar Shyaphru Besi

Dit is een hele mooie route langs  de  Langtang Khola rivier.  Vervolgens bij Rimche afgebogen naar Sherpagaon met mooie uitzichten o.a. op de Langtang range.  

De route vanaf Rimche naar Sherpagaon is een hele mooie afwisselende route en een van de mooiere routes  die we gelopen hebben.   Groen glooiend landschap door bossen en terrasvelden.   Op enig moment hoorden wij  een soort van gerommel uit de bosrand waar wij langsliepen. Maar voordat wij goed en wel in de gaten hadden wat er gebeurde vlogen een stelletje apen vlak voor onze neus met een rotvaart het pad over, de andere kant van het bos in, weg uit het zicht. Best even geschrokken en onder de indruk van de snelheid waarmee die apen letterlijk langs vlogen

Mooi uitzicht op de Langtang range

Hoe lager je komt hoe vaker je kleine gehuchtjes tegenkomt.

Overnacht  in Shyaphru Besi en  's morgens in alle vroegte vertrokken naar Dunche om daar, zoals eerdere afspraak met de lodge eigenaar, de bus te nemen naar Kathmandu waar hij  voor ons de  tickets geregeld zou hebben. Van Shyaphru Besi naar Dunche is amper 6 km over 'een doorgaande  slinger weg'  dus amper twee uurtjes lopen. 

Maarrrr de lodge eigenaar was in geen velden of wegen te bekennen en er reden vandaag ook geen bussen, iets met feestdag ofzo.   Ook dat is Nepal, wat nu?   Links eens gevraagd en rechts eens gevraagd en zie we konden nog met iemand mee die vandaag met de jeep naar Kathmandu reed. Uiteraard tegen een schappelijk bedrag.

Het werden vervolgens 8  mooie maar wel af en toe hele spannende uurtjes, en we werden ook nog door de vriendelijke chauffeur bij ons hotel voor de deur afgezet. 

Relaxtuin in Kathmandu

Terug in Kathmandu nog enkele dagen  tijd en hebben we  ons verwent met een hotel in de luxere prijsklasse buiten de drukte van  Thamel. Vanuit het hotel was het een 20 minuutjes lopen naar Thamel .  Kamer was mooi ruim en voorzien van goede badkamer.  Verder een prachtige tuin waar je lekker kon relaxen, wat wil een mens nog meer..

Nepal,  tot ziens maar weer!!!

Namasté.