De Sucha Bela kloof is een begrip in Slowakije en een must voor iedere wandelaar.

Deze kloof maakt deel uit van het Slowaaks paradijs waar meerdere wandelingen

zijn.   Vanaf de camping Het Boerenhof is het een ritje van een dik uur naar de ingang

van het natuurpark, dus nog net te doen.  Anders moet je dichterbij een plekje zoeken

om te overnachten.   Bij de ingang van het park zijn grote parkeerplaatsen en ons

viel al gelijk de drukte op.  Poolse kentekens, Hongaarse kentekens en uiteraard veel

Slowaakse kentekens.

 

Dus auto geparkeerd en wandelschoenen aangetrokken.  Ik mijn "gewone"

wandelschoenen en Manci haar wandelsandalen die ze uit Nepal had meegenomen. 

Achteraf een gouwe zet van haar en was ik jaloers op haar.

Het was hartstikke warm weer en wat lekker om dan af en toe lekker door fris water

te banjeren.

 

Bij de ingang van het park betaal je entree waarna je kunt kiezen uit diverse

gemarkeerde wandelingen.

 

We kiezen uiteraard voor de Sucha Bela wandeling.  Een wandeling van ongeveer

13 km lang langs diverse ladders, kettingen en bruggetjes. We laten ons verassen en hebben

er zin in.  In het begin loop je over een rotsachtig pad waar een beekje door sijpelt.

Het gaat langzaam omhoog en af en toe moet je over een houten ladder. 

De eerlijkheid gebied te zeggen dat, gezien het lage waterpeil, je vaker beter gewoon

over de rotsen door het water kunt lopen dan over het glibberige natte houten

bruggetje wat er net naast ligt.

 

Maar dat kan alleen als je wandelsandalen aan hebt....

In het begin is het nog niet zo druk omdat je nog redelijk door lopen kan.  Maar we

zijn beslist niet de enigen. Het is een gemixt allegaartje.  Ouderen, jongeren, kinderen,

baby's in de draagzak, sportieve types, en na een kilometer  al hijgende   minder

sportieve types.  maar gezellig is het wel en daar draait het om.

Maar zo langzaam komen wij bij de punten waar de grote  klimladders zijn.  En bij

de eerste klimladder is het al gelijk prijs. File!  en niet zo'n kleintje.  Een grote

opeenhoping van mensen die op hun beurt wachten om de klimladder te bedwingen.

Uiteraard is daar niet iedereen even bedreven in en sommigen zijn duidelijk gewoon

bang en kruipen voetje voor voetje en handje voor handje naar boven.   Maar iedereen

wacht geduldig zoals het hoort en stimuleert of helpt een handje indien nodig.

 

Dat geeft wel even tijd om groepsfoto's te maken en/of een hapje te eten.

Langs de stalen klimladders zijn kettingen waar je je aan kunt vasthouden.  De ladders

lopen vlak langs watervallen en geven een leuk uitzicht. Makkelijk is wanneer je een

klein handzaam fototoestel hebt.  Wanneer je er genoeg aan hebt om je met een

hand vast te houden dan kun je met de andere hand foto's maken.

 

Of het verstandig is wat je op de onderstaande foto's ziet waag ik toch te betwijfelen.

Links vierde van onder een kleine peuter op de rug en op de tweede foto zelfs twee achter

elkaar die kleine kinderen op de rug dragen.  Ik ben niet echt bang aangelegd maar

een misstap is gauw gemaakt.    Nog niet zo bij de klimladders, die zijn redelijk veilig

maar meer op de spekgladde houten ladders waar je geregeld over moet. En wat

denk je er mee te bewijzen?  Maar dit is mijn mening, ik vond het onverantwoordelijk.

Het gaat langzaam maar gestadig achter elkaar omhoog. Iedereen heeft wel lol, nou ja

op een paar na die zich kennelijk toch wat verkeken hebben op het parcours.

De Duitse vrouw die voor ons loopt is kennelijk doodongerust voor haar puberzoon

die voor haar de ladders opgaat.  Het regent goed bedoelde aanwijzingen. Met twee

handen vasthouden! Niet naar beneden kijken! Pas op waar je je voeten zet!  Volgens

mij vond hij het zelf ook niet zo leuk aan zijn gezicht te zien.

De ene keer zijn het ladders en de andere keer bruggetjes en weer een andere

keer stalen bordessen die in de rotswand zijn aangebracht.  Door de drukte heb

je niet veel tijd om ergens eens even rustig te wachten om bijvoorbeeld wat foto's

te maken en wat te genieten van de uitzichten.  Er zijn wel wat plekken waar je even

kunt blijven maar die zijn meestal al vol.

Dus maar rustig doorlopen euh...kletteren.    Zwaar is het niet.  De ladders zijn

niet echt lang.

Na enige tijd merk je dat je aan het einde van de kloof komt. Zeg maar boven bent.

De klimladders maken plaats voor houten bruggetjes die langs en over watervalletjes

lopen. Vanaf boven is een keerpunt en ga je langs een andere weg weer terug naar

beneden.  Die "weg" is een goed begaanbaar pad waar je snel doorlopen kan.

En dan als een speer naar beneden.  Het bloed zit toch een beetje waar het niet

gaan kan.  Naar beneden gaat lekker snel en bij ons komen  twee jongens. Eentje

uit Australië en van de ander weet ik niet meer waar hij vandaan kwam. Een van hun loopt

ook op wandelsandalen. Eind van het liedje is dat we met z'n vieren lachend en rennend

naar beneden gingen. Ik weet het, iedere gek zijn gebrek zullen we maar denken en zo maak je

leuke contacten.

 

Conclusie:

 

De wandeling door de Sucha Bela kloof is zeker een leuke wandeling.   In het hoogseizoen

kan het echter behoorlijk druk zijn.

Of je start vroeg en je bent de hele meute voor of je kweekt geduld waar ook niks mis

mee is.  De wandeling is goed te doen met goede sportschoenen of wandelschoenen.

Ook met  goede wandelsandalen is het goed te doen.  Zeker bij warm weer kan je dan eens

lekker door het frisse water lopen.