De driedaagse wandeling van Knittelfeld zagen wij toevallig op internet en dat
leek ons wel wat. Vanaf het westen van Hongarije is Knittelfeld niet ver. Een uurtje
of drie en dan moet het wel gepiept zijn.
Inschrijven gaat gewoon via internet dat is makkelijk. Dan nog snel op zoek
naar een overnachtingsadres voor 4 nachtjes en gelukkig vonden wij een leuk
pension op loopafstand van de start.
De wandeling zelf is van donderdag t/m zaterdag. Je kunt kiezen uit diverse
afstanden. Wij besloten om elke dag de 42 km te lopen dan heb je ook meer
van je inschrijfgeld nietwaar?
Tijdens de drie dagen worden de Steinplan, de Hochalm, de Tremmelberg en de
Adlerkuppe beklommen. Dus geen Nederlands vlak..
Op de woensdagmiddag is het startnummers afhalen op de locatie waar ook
de openingsceremonie is met deelnemers uit ruim 20 verschillende landen.
En uiteraard is er drank en speis. Een gezellige boel dat is zeker.
Op de dondermorgen al vroeg
op pad naar de startlocatie.
Het is al mooi weer en er wordt
warm tot zeer warm weer
voorspeld deze dagen.
De eerste dag is het niet heel erg druk met deelnemers op de lange
afstand en dat is wel een beetje jammer. De meesten zullen waarschijnlijk
de kortere afstanden lopen. Je kunt kiezen uit 4 afstanden.
We lopen eerst nog langs het fris kabbelend riviertje de Mur en een buitenwijk
van Knittelfeld voordat we toch langzaam wat omhoog gaan met mooie
uitzichten op de Oost Alpen. Zo af en toe is er een wandelaar voor ons te
zien.
En het is warm, dat is nu al
goed te zien, dus voldoende
drinken is een must.
En zoals gebruikelijk draagt
Manci haar rugzak weer schots en scheef. (-:
Onderweg zijn op diverse punten verzorgingsplekken waar drinken en eten is.
Bij de onderstaande foto thee en brood met een soort van leverkaas. Manci vond
het niet zo lekker maar ik vond het niet verkeerd. Wanneer je zo'n grote boterham
mit laeberkase op had dan voelde je wel dat je wat in je maag hebt. En naast
drinken is eten ook belangrijk zeker bij langere afstanden en bij die hitte.
Mooie uitzichten door sappige bergweiden begeleiden ons de eerste dag.
Dan na een stevige klim komen we bij een pauzeplaats waar de Steinplanhutte
is op 1670 meter hoogte.
We zijn kletsnat van het zweet en dat moet aangevuld worden met een
groot glas Radler. Lekker fris en goed tegen de dorst.
Boven de "hut" is nog een uitzichtpunt waar we nog even naartoe klauteren.
Nou ja klauteren is een groot woord maar je hebt wel een mooi uitzicht
op de omgeving en de berghut die onder je ligt.
Dan naar beneden en dat is lekker lopen. Onder in de diepte zien we Knittelfeld
alweer liggen, dus alweer op de terugweg. De route is verder goed aangegeven.
Je krijgt een plattegrond mee met routebeschrijving en een telefoonnummer
voor als je het echt niet meer weet.
Maar het blijven ruim 40 km, dat is niet niks met die hitte.
Maar we hoeven niet bang te zijn dat we verdorsten. Onderweg vinden we
een heerlijke koele kabouterwaterdrinkplaats en even later weer een terras
met, ja weer een hele grote frisse Radler. Zeg nu maar eens dat wandelen
bij deze hitte afzien is.
En dan zijn we rond half een terug in Knittelfeld bij de toeristische borden langs de weg
waar we eerder vanmorgen ook al waren. We melden ons af en krijgen de
route voor de volgende dag.
Dan uiteraard blijven we nog een beetje hangen
bij de finishlocatie en vullen weer ons vocht tekort aan. Ongelooflijk hoeveel
vocht een mens verliest. Het is ruim 30 graden en we zijn blij dat we voor het
heetst van de dag binnen zijn. Dan lekker terug naar ons appartement, lekker
douchen en daarna lekker buiten in de schaduw zitten met nog twee Nederlandse wandelaars die in het zelfde pension logeren.
Dan de tweede dag weer vroeg op en rond half zeven op pad. Het zal weer een
warme dag worden net als gisteren. Vandaag telt ook mee voor de Austrian
Marathon Cup met een afstand van 42 km. Daarom zal het vandaag we wat
drukker zijn. Je hoeft niet perse alle dagen te lopen.
Het warme weer vinden wij niet zo'n ramp. Drinken, drinken en nog eens drinken
zeker als je beetje doorloopt. Dus we hebben altijd meer als voldoende water bij
en als het even kan vullen we bij.
En wat ons gisteren al een beetje
opviel dat er nogal wat wandelaars
met weinig of geen drinken onderweg
zijn. Deze had zelfs niks bij, vond hij
niet nodig zei hij, "ik loop op een
fles bier" ....
We zijn hem langsgelopen en hebben
hem daarna nergens meer gezien.
Hoe onverstandig kunnen mensen
zijn.
De route is mooi, het gaat eerst vlak en daarna glooiend en wat klimmend
naar boven.
Ook nu weer is alles goed aangegeven. We zijn iets later gestart en dat is
een gouwe zet. Nu lopen er af en toe wat wandelaars voor ons waar we ons
op kunnen oriënteren. Voor ons is het de eerste keer dat we hier wandelen
en dan is het makkelijk als er wandelaars voor je lopen die al vaker hier
gelopen hebben en die de weg weten.
Dan gaan we stevig klimmen, op weg naar de Hochalm met de Maria schneekirche en
bijbehorend terras.
Vandaar heb je weer hele mooie uitzichten.
Manci heeft er zin in..
Door een grazige weide verder naar boven waar je het kerkje al kunt zien liggen.
Hier is meer volk o.a met dagjestoeristen die deze plek bezoeken. Vanaf de andere
kant is deze plek gewoon met de auto te bereiken. De foetelaars.. (-:
Boven hebben wij een schitterend uitzicht. Even het kerkje Maria Schnee bekijken en we laten ons fotograferen door een paar andere wandelaars.
We drinken verder alleen weer een Radler , honger hebben we niet echt.
Nog even genieten van het uitzicht en een sprongetje maken op het hoogste punt
waarna wij weer naar beneden richting Knittelfeld gaan.
We lopen heerlijk naar beneden door een beschaduwd bospad. Het is weer
bloedheet en de temperatuur schuift richting 35 graden. Dan ben je blij met
wat schaduw. Het had wel wat minder gemogen. Onderweg even picknicken in
de schaduw en bij een of andere "heilige boom" op de foto met een groepje
wandelaars uit Tsjechië, of Slowakije, of Polen, ik weet het niet meer maar ze waren
wel aardig en dat is het belangrijkste.
Dan komen we in een gehucht met een of ander klooster en vandaar krijgen
we nog een onverwachte klim, weer naar een kerkje. Die Oostenrijkers hebben
wat met kerkjes. Ik vind het best maar waarom ze die dingen nu altijd boven op
een heuvel of berg moeten bouwen is mij een raadsel. Of het zou misschien
zo moeten zijn dat ze denken dat ze dan dichter bij ons Jesuke zijn? Maar op
de best wel afmattende klim naar boven heb ik het moeilijk en drink om de
vijf minuten. Uiteindelijk komen we boven en daar is ook een verversingspost,
gelukkig. Drinken, drinken en nog eens drinken.
En dan weer over een slingerweg naar beneden en komen we weer in bekend
terrein en we zijn om half drie mooi bij de finish. Later als gisteren maar logisch ook omdat we later vertrokken zijn en de route gewoon best zwaar was met veel
flink klimwerk. Dan laat je het wel uit je hoofd om te gaan rennen en zeker bij die
temperaturen.
Dag drie 's morgens om 6 uur. Vandaag wordt het weer zeer warm en dus starten we
zo vroeg mogelijk. Maar gezien de warmte hebben nogal wat wandelaars besloten
om vandaag niet de officiële marathon afstand te lopen, maar korter. Anderen laten
zich met een bus een stukje de route op brengen en lopen zodoende het laatste
stuk van de 42 km. Geef ze eens ongelijk en luisteren naar je lichaam is alleen
maar verstandig. Mogelijk hebben wij het voordeel dat we vaker in zeer warm weer
lopen en zijn we er aan gewend geraakt. Ik blijf erbij dat je gewoon heel veel
moet drinken. Voordat je de eerste stappen zet moet je al veel gedronken hebben.
Wanneer je al na een uur pis...moet dan is dat een goed teken.
Dus we gaan voor de 42 km, ook vandaag.
Al snel krijgen we een verversingspost en niet veel later zelfs nog een.
Leuk is ook dat we daar Hongaarse wandelaars treffen. Wandelaars kom je uit
de hele wereld tegen en spreken allemaal dezelfde taal. Dat moesten er meer
doen.
We lopen wel redelijk door de schaduw, dat is wel lekker. We hadden trouwens
al gehoord dat er ergens een kritiek punt is waar wandelaars zich nog wel eens
willen verlopen. Voorbij dat kritieke punt heeft men gewoon boomstammen over
de weg gemieterd zodat je niet verder kan en dus wel moet omdraaien.
Goed geraden.... dat punt waar je van de weg af opeens rechts stijl omhoog het
bos in moet hadden wij ook niet gezien. We komen dus bij die wegafzetting en
beseffen dat we terug moeten. Wel hadden we daar een mooi uitzicht, elk nadeel
heb zijn voordeel. Maar we zijn niet de enigen, achter ons komen nog een paar
wandelaars die de aftakking zoeken. Totdat iemand komt die de weg weet....
De foto spreekt verder voor zich. Hier was een duidelijke bewegwijzering wel op
zijn plaats geweest.
Waarschijnlijk is hier aan de weg gewerkt en is het pad naar rechts wat "weggevallen"
en amper zichtbaar. Je moet het echt weten anders loop je gewoon er langs. Maar dankzij de wandelaar die achter ons kwam vonden we toch het pad waarna wij door een mooi stukje natuur liepen met grazige bergweiden en mooie uitzichten.
En bij grazige weiden horen natuurlijk ook "grazers".
En de moderne grazers van tegenwoordig hebben ook piercings. Deze "bull" was wel
een voorbode wat er komen ging, alleen wisten we dat toen nog niet.
Wat horen we daar toch in de verte? Motorgeronk? En ja hoor, we komen langs
het Redd Bull circuit van Oostenrijk. Die grazer die we net gezien hebben zal hier
dan wel een zeer beschermde diersoort zijn, dat kan niet anders. Die hoeft dus niet
bang voor de slacht te zijn. Leuk om vervolgens het circuit te zien. Het motorgeronk
is er niet meer, kennelijk waren er wat oefenraces ofzo. Maar goed, toch leuk om
even langs het circuit te lopen.
Vanaf het circuit lopen we verder naar het einde van deze laatste wandeldag.
Een wegkruis waarin ik ( Josef) iedereen bescherm geeft mij het gevoel dat
ik niet voor niks op de wereld gezet ben.
Na deze opsteker lopen we verder via een klein gehuchtje in de richting van Knittelfeld en hebben we drie leuke wandeldagen achter ons.
Afmelden en dan snel naar ons pension voor een lekkere koele douche.
Bij de finish is bijna niemand te bekennen, te heet gewoon om in die brandende zon
te zitten.
De afsluitende ceremonie is trouwens ook niet hier maar in een verenigingsgebouw in
Knittelfeld zelf en daar zal het beslist beter uit te houden zijn.
We zijn 's avonds maar even naar de afsluitende ceremonie geweest. De typisch
Tiroler muziek kon ons niet zo bevallen en we hadden best nog trek. Dus zijn we
lekker Knittelfeld ingelopen waar we in een leuk restaurant nog lekker gegeten
hebben.
Afsluitend kun je zeggen dat het een prachtige wandelomgeving is. Zeker niet
gemakkelijk met behoorlijk wat klim en daalwerk.
Mogelijk dat we nog eens terugkomen, je kunt ook op eigen houtje in die buurt immers
heel goed wandelen.
Info info info info info
Voor info over het stadje Knittelfeld klik je hier..
GPS Route
Voor de gps route tweede dag klikt u hier....
Dit is de zogenaamde marathondag die
meetelt voor de Marathon Austria Cup.
Onze gps gaf 45 km aan maar dat komt
omdat we ons weer eens zo nodig een
stukje verlopen moesten. Op verlopen hebben
we sowieso een abonnement. Het ligt meestal niet aan de organisatie maar aan het niet opletten.
Zo is dat (-:
Slapen, overnachten en meer van dat soort dingen
Overnachten in Knittelfeld. ( booking.com )
Wij hebben overnacht in pension Angelika Esser.
Dit pension ligt op net 5 a 10 minuten loopafstand van de start en inschrijf locatie.
Schappelijke prijs, vriendelijk en uitstekend ontbijt. Kortom een aanrader en wij zullen zeker van dit pension gebruik maken mochten wij weer eens aan de drie dagenwandeling meedoen.