De driedaagse wandeling van Knittelfeld zagen wij toevallig op internet en dat

leek ons wel wat. Vanaf het westen van Hongarije is Knittelfeld niet ver.  Een uurtje

of drie en dan moet het wel gepiept zijn.

Inschrijven gaat gewoon via internet dat is makkelijk.   Dan nog snel op zoek

naar een overnachtingsadres voor 4 nachtjes en gelukkig vonden wij een leuk

pension op loopafstand van de start.

De wandeling zelf is van donderdag t/m zaterdag.    Je kunt kiezen uit diverse

afstanden.  Wij besloten om elke dag de 42 km te lopen dan heb je ook meer

van je inschrijfgeld nietwaar?

Tijdens de drie dagen worden de Steinplan,   de Hochalm,   de Tremmelberg  en de

Adlerkuppe beklommen.  Dus geen Nederlands vlak..

 

 

 

 

Op de woensdagmiddag is het startnummers afhalen op de locatie waar ook

de openingsceremonie is met deelnemers uit ruim 20 verschillende landen.

En uiteraard is er drank en speis.  Een gezellige boel dat is zeker.

 

 

 

 

Op de dondermorgen al vroeg

op pad naar de startlocatie.

Het is al mooi weer en er wordt

warm tot zeer warm weer

voorspeld deze dagen.

De eerste dag is het niet heel erg druk  met deelnemers op de lange

afstand en dat is wel een beetje jammer. De meesten zullen waarschijnlijk

de kortere afstanden lopen. Je kunt kiezen uit 4 afstanden. 

We lopen eerst nog langs het fris kabbelend riviertje  de Mur en een buitenwijk

van Knittelfeld voordat we toch langzaam wat omhoog gaan met mooie

uitzichten op de Oost Alpen. Zo af en toe is er een wandelaar voor ons te

zien.

En het is warm, dat is nu al

goed te zien, dus voldoende

drinken is een must.

En zoals gebruikelijk draagt

Manci haar rugzak weer schots

en scheef.  (-:

 

 

 

Onderweg zijn op diverse punten verzorgingsplekken waar drinken en eten is.

Bij de onderstaande foto thee en brood met een soort van leverkaas. Manci vond

het niet zo lekker maar ik vond het niet verkeerd.  Wanneer je zo'n grote boterham

mit laeberkase op had dan voelde je wel dat je wat in je maag hebt. En naast

drinken is eten ook belangrijk zeker bij langere afstanden en bij die hitte.

Mooie uitzichten door sappige bergweiden begeleiden ons de eerste dag.

Dan na een stevige klim komen we bij een pauzeplaats waar  de Steinplanhutte

is op 1670 meter hoogte.

We zijn kletsnat van het zweet en dat moet aangevuld worden met een

groot glas Radler. Lekker fris en goed tegen de dorst.

 

Boven de "hut" is nog een uitzichtpunt waar we nog even naartoe klauteren.

Nou ja klauteren is een groot woord maar je hebt wel een mooi uitzicht

op de omgeving en de berghut die onder je ligt.

 

Dan naar beneden en dat is lekker lopen.  Onder in de diepte zien we Knittelfeld

alweer liggen, dus alweer op de terugweg.  De route is verder goed aangegeven.

Je krijgt een plattegrond mee met routebeschrijving en een telefoonnummer

voor als je het echt niet meer weet.

Maar het blijven ruim 40 km, dat is niet niks met die hitte.

 

Maar we hoeven niet bang te zijn dat we verdorsten. Onderweg vinden we

een heerlijke koele kabouterwaterdrinkplaats en even later weer een terras

met, ja weer een hele grote frisse Radler.   Zeg nu maar eens dat wandelen

bij deze hitte afzien is.

En dan zijn we rond half een terug in Knittelfeld bij de toeristische borden langs de weg

waar we eerder vanmorgen ook al waren. We melden ons af en krijgen de

route voor de volgende dag.

Dan uiteraard blijven we nog een beetje hangen

bij de finishlocatie en vullen weer ons vocht tekort aan. Ongelooflijk hoeveel

vocht een mens verliest. Het is ruim 30 graden en we zijn blij dat we voor het

heetst van de dag binnen zijn.  Dan lekker terug naar ons appartement, lekker

douchen en daarna lekker buiten in de schaduw zitten met nog twee Nederlandse wandelaars die in het zelfde pension logeren.

Dan de tweede dag weer vroeg op en rond half zeven op pad. Het zal weer een

warme dag worden net als gisteren. Vandaag telt ook mee voor de Austrian

Marathon Cup met een afstand van 42 km.  Daarom zal het vandaag we wat

drukker zijn. Je hoeft niet perse alle dagen te lopen.

Het warme weer vinden wij niet zo'n ramp.  Drinken, drinken en nog eens drinken

zeker als je beetje doorloopt.  Dus we hebben altijd meer als voldoende water bij

en als het even kan vullen we bij.

 

En wat ons gisteren al een beetje

opviel dat er nogal wat wandelaars

met weinig of geen drinken onderweg

zijn. Deze had zelfs niks bij, vond hij

niet nodig zei hij, "ik loop op een

fles bier" ....

We zijn hem langsgelopen en hebben

hem daarna nergens meer gezien.

Hoe onverstandig kunnen mensen

zijn.

De route is mooi, het gaat eerst vlak en daarna glooiend en wat klimmend

naar boven.

Ook nu weer is alles goed aangegeven.  We zijn iets later gestart en dat is

een gouwe zet.  Nu lopen er af en toe wat wandelaars voor ons waar we ons

op kunnen oriënteren.  Voor ons is het de eerste keer dat we hier wandelen

en dan is het makkelijk als er wandelaars voor je lopen die al vaker hier

gelopen hebben en die de weg weten.

Dan gaan we stevig klimmen, op weg naar de Hochalm met de Maria schneekirche en

bijbehorend terras.

Vandaar heb je weer hele mooie uitzichten.

 

Manci heeft er zin in..

Door een grazige weide verder naar boven waar je het kerkje al kunt zien liggen.

Hier is meer volk o.a met dagjestoeristen die deze plek bezoeken.  Vanaf de andere

kant is deze plek gewoon met de auto te bereiken. De foetelaars.. (-:

Boven hebben wij een schitterend uitzicht.  Even het kerkje Maria Schnee bekijken en we laten ons fotograferen door een paar andere wandelaars.

We drinken verder alleen weer een Radler , honger hebben we niet echt. 

 

Nog even genieten van het uitzicht en een sprongetje maken op het hoogste punt

waarna wij weer naar beneden  richting Knittelfeld gaan.

 

 

We lopen heerlijk naar beneden door een beschaduwd bospad.   Het is weer

bloedheet en de  temperatuur schuift richting 35 graden.  Dan ben je blij met

wat schaduw.  Het had wel wat minder gemogen.  Onderweg even picknicken in

de schaduw en bij een of andere "heilige boom"  op de foto met een groepje

wandelaars uit Tsjechië, of Slowakije, of Polen, ik weet het niet meer maar ze waren

wel aardig en dat is het belangrijkste.

 

Dan komen we in een gehucht met een of ander klooster en vandaar krijgen

we nog een onverwachte klim, weer naar een kerkje. Die Oostenrijkers hebben

wat met kerkjes. Ik vind het best maar waarom ze die dingen nu altijd boven op

een heuvel of berg moeten bouwen is mij een raadsel. Of het zou misschien

zo moeten zijn dat ze denken dat ze dan dichter bij ons Jesuke zijn?   Maar op

de best wel afmattende klim naar boven heb ik het moeilijk en drink om de

vijf minuten. Uiteindelijk komen we boven en daar is ook een verversingspost,

gelukkig. Drinken, drinken en nog eens drinken.

En dan weer over een slingerweg naar beneden en komen we weer in bekend

terrein en we zijn om half drie mooi bij de finish. Later als gisteren maar logisch ook omdat we later vertrokken zijn en de route gewoon best zwaar was met veel

flink klimwerk. Dan laat je het wel uit je hoofd om te gaan rennen en zeker bij die

temperaturen.

 

Dag drie 's morgens om 6 uur.  Vandaag wordt het weer zeer warm en dus starten we

zo vroeg mogelijk.   Maar gezien de warmte hebben nogal wat wandelaars besloten

om vandaag niet de officiële  marathon afstand te lopen, maar korter. Anderen laten

zich met een bus een stukje de route op brengen en lopen zodoende het laatste

stuk van de 42 km.  Geef ze eens ongelijk en luisteren naar je lichaam is alleen

maar verstandig.   Mogelijk hebben wij het voordeel dat we vaker in zeer warm weer

lopen en zijn we er aan gewend geraakt.  Ik blijf erbij dat je gewoon heel veel

moet drinken. Voordat je de eerste stappen zet moet je al veel gedronken hebben.

Wanneer je al na een uur pis...moet dan is dat een goed teken. 

Dus we gaan voor de 42 km, ook vandaag.

Al snel krijgen we een verversingspost en niet veel later zelfs nog een.

Leuk is ook dat we daar Hongaarse wandelaars treffen. Wandelaars kom je uit

de hele wereld tegen en spreken allemaal dezelfde taal. Dat moesten er meer

doen. 

We lopen wel redelijk door de schaduw, dat is wel lekker.  We hadden trouwens

al gehoord dat er ergens een kritiek punt is waar wandelaars zich nog wel eens

willen verlopen.  Voorbij dat kritieke punt heeft men gewoon boomstammen over

de weg gemieterd zodat je niet verder kan en dus wel moet omdraaien.

Goed geraden.... dat punt waar je van de weg af opeens rechts stijl omhoog het

bos in moet hadden wij ook niet gezien. We komen dus bij die wegafzetting en

beseffen dat we terug moeten. Wel hadden we daar een mooi uitzicht, elk nadeel

heb zijn voordeel.  Maar we zijn niet de enigen, achter ons komen nog een paar

wandelaars die de aftakking zoeken. Totdat iemand komt die de weg weet....

De foto spreekt verder voor zich.  Hier was een duidelijke bewegwijzering wel op

zijn plaats geweest.

Waarschijnlijk is hier aan de weg gewerkt en is het pad naar rechts wat "weggevallen"

en amper zichtbaar.  Je moet het echt weten anders loop je gewoon er langs.  Maar dankzij de wandelaar die achter ons kwam vonden we toch het pad waarna wij door een mooi stukje natuur liepen met grazige bergweiden en mooie uitzichten.

 

 

En bij grazige weiden horen natuurlijk ook "grazers".  

En de moderne grazers van tegenwoordig hebben ook piercings.  Deze "bull" was wel

een voorbode wat er komen ging, alleen wisten we dat toen nog niet.

Wat horen we daar toch in de verte?  Motorgeronk?  En ja hoor, we komen langs

het Redd Bull circuit van Oostenrijk.   Die grazer die we net gezien hebben zal hier

dan wel een zeer beschermde diersoort zijn, dat kan niet anders. Die hoeft dus niet

bang voor de slacht te zijn.  Leuk om vervolgens het circuit te zien. Het motorgeronk

is er niet meer, kennelijk waren er wat oefenraces ofzo.    Maar goed, toch leuk om

even langs het circuit te lopen.

Vanaf het circuit lopen we verder naar het einde van deze laatste wandeldag.

Een wegkruis waarin ik ( Josef)  iedereen bescherm geeft mij het gevoel dat

ik niet voor niks op de wereld gezet ben.

Na deze opsteker lopen we verder via een klein gehuchtje in de richting van Knittelfeld en hebben we drie leuke wandeldagen achter ons.

Afmelden en dan snel naar ons pension voor een lekkere koele douche.

Bij de finish is bijna niemand te bekennen, te heet gewoon om in die brandende zon

te zitten.

De afsluitende ceremonie is trouwens ook niet  hier maar in een verenigingsgebouw in

Knittelfeld zelf en daar zal het beslist beter uit te houden zijn.

 

 

We zijn 's avonds maar even naar de afsluitende ceremonie geweest. De typisch

Tiroler muziek kon ons niet zo bevallen en we hadden best nog trek.  Dus zijn we

lekker Knittelfeld ingelopen waar we in een leuk restaurant nog lekker gegeten

hebben.

Afsluitend kun je zeggen dat het een prachtige wandelomgeving is. Zeker niet

gemakkelijk met behoorlijk wat klim en daalwerk.  

Mogelijk dat we nog eens terugkomen, je kunt ook op eigen houtje in die buurt immers

heel goed wandelen.

 

 

Info info info info info

Voor info over het stadje Knittelfeld klik je hier..

 

 

GPS Route

 

Voor de gps route tweede dag klikt u hier....

 

Dit is de zogenaamde marathondag die

meetelt voor de Marathon Austria Cup.

Onze gps gaf 45 km aan maar dat komt

omdat we ons weer eens zo nodig een

stukje verlopen moesten.  Op verlopen hebben

we sosieso een abonnement.  Het ligt meestal niet

aan de organisatie maar aan het niet opletten.

Zo is dat (-:

 

 

 

 

 

Slapen, overnachten en meer van dat soort dingen

 

Overnachten in Knittelfeld. ( booking.com )

          

Wij hebben overnacht in pension Angelika Esser.

Dit pension ligt op net 5 a 10 minuten loopafstand van de start en inschrijflocatie.

Schappelijke prijs, vriendelijk  en uitstekend ontbijt.  Kortom een aanrader en wij zullen zeker van dit pension gebruik maken mochten wij weer eens aan de drie dagenwandeling meedoen.   

 

 

 

Info over de driedagen wandeling...klikkk

 

en ook hier.....klik.....

 

en nog eentje...klik...

 

 

 

 

Overige Linken.

 

Een hele mooie wandelsite is de site van

Wanderfreunde Traunstein Salzkammergut.

 


Commentaren: 0